Tussen 1850 en 1875 nam door een sterke groei van de steden de vraag naar bakstenen toe. Aangetrokken door de winbare leemlagen hier waren het eerst mensen van buiten die steden, die het bakken van steen beroepsmatig aanpakten. Bij de volkstelling van 1850 werden in Molenschot één steenbakker en twee steenbakkersleerlingen geteld. Dat was Willem Cornelis van Berkel die met zijn twee zonen een steenbakkerij in het dorp was begonnen. Oorspronkelijk bakte hij stenen in een veldsteenoven, maar later in een gemetselde steenoven. Deze eerste steenfabriek in de gemeente Gilze en Rijen werd in 1890 verkocht aan Joh. Vissenberg. Die was steenbakker in Standdaarbuiten, maar moest naar iets anders uitzien, omdat daar de leemvoorraad was uitgeput. Zijn steenfabriek in Molenschot mocht in 1906 de stenen voor de kerk in Rijen leveren.
Maar de oven was niet rendabel. Daarom begonnen zoon Rinus en een zwager na de oorlog 1914-1918, met de bouw van een ringoven. In 1924 werd ‘den Rooie Joan’, Joan Seelen uit Rijen, directeur en in korte tijd kwam het bedrijf tot bloei, omdat hij de vakman Jantje Vermeulen in dienst nam. Al snel had het bedrijf 150 mensen in dienst. Na het vertrek van vakman Vermeulen ging N.V. Vissenberg Steenfabriek van lieverlee achteruit, deels door gebrek aan vakmanschap, deels door de economische crisis van de dertigerjaren. Het bedrijf werd gesloten.
De fabriek was gevestigd op het terrein in Molenschot waar nu een chaletpark is.
