Bewoners van een straat moesten in de negentiende eeuw de wegen berijdbaar houden. Was er onderhoud nodig dan kregen buurtgenoten een oproep om onder leiding van een schepen of wijkmeester aan de weg te komen werken. Ze voldeden dan aan de verplichtingen die ze aan de gemeenschap hadden. De schepenen hielden meestal tweemaal per jaar een wegenschouw, de zogenaamde straatdagen, en bepaalden dan waar onderhoud nodig was en wat er moest gebeuren. Het onderhoud aan duikers en bruggetjes werd uitbesteed en kwam ten laste van de dorpskas.