We moeten ons niet te veel voorstellen van het boerenberoep rond 1200. In de middeleeuwen woonde een bouwman of boer in deze streken in een boerderijtje, waarvan het dak met stro was gedekt. Het stond weggedoken onder wat bomen. Rond het boerderijtje liep het vee. Het varken werd het bos ingejaagd om zijn kostje bij elkaar te scharrelen en in het najaar vrat het varken de eikels van de eikenbomen, die de Heer van Breda had laten aanplanten.
Varkens en andere beesten mochten in 1475 de afgevallen eikels vrij eten. De Heer van Breda, Engelbrecht II van Nassau had de inwoners van onder andere Gilze en Rijen daar bij zijn inhuldiging toestemming voor gegeven.
De boeren verbouwden gerst voor hun bier, rogge voor hun brood, vlas voor hun kleding en koolzaad voor hun olie. De enkele koeien die er toen waren, leverden melk voor pap en boter. Wat de boeren te veel hadden aan producten, hoofdzakelijk granen en boter, ging naar de Bredase markt. Ook linnen en schoenen probeerden ze op de markten in de regio af te zetten.