Met de ontwikkelingen in de landbouw en de opvatting dat het steeds meer en groter moest, werd in de gemeente in de jaren vijftig al over een mogelijke ruilverkaveling gesproken. De percelen waren te klein, te veel versnipperd. De boeren wilden van de percelen die soms erg ver uit elkaar lagen, één groot perceel maken. Maar het bleek een klus van lange adem.
In 1971 kwam er een rapport uit voor ruilverkaveling in het gebied Gilze-Bavel-Rijens Broek en kwam er een concreet plan. Het merendeel van de grondeigenaren bleek voor de verkaveling. Bij de start van de ruilverkaveling in 1972 in het gebied Gilze-Bavel-Rijens Broek waren in totaal 1400 grondeigenaren betrokken; in 1984 waren dat er 1500. De hoeveelheid percelen die de grondeigenaren bezaten, bedroeg vóór de ruilverkaveling 7000, erna waren dat er nog 2800.
De gemiddelde grootte van de percelen was gestegen van 0,9 naar 2,4 hectare.
In de verkavelingsgebieden werden tientallen kilometers weg verhard en 103 kilometers waterlopen gegraven of verbeterd. De afwatering werd daarmee, vooral in het Rijens Broek, aanzienlijk verbeterd.
Het landschap zag er heel anders uit. De houtwallen verdwenen en het verkavelde gebied werd behoorlijk kaal.
