Het dorpsbestuur stelde op 1 juli 1736 Jacobus Surnimont aan als chirurgijn. Hij zou zeven jaar blijven. Hij kreeg een jaarlijkse toelage van vijftig gulden om ‘den armen in alle voorvallende occasiën voor niet of gratis sal moeten bedienen zonder daarvoor iets in reeckeninge te moge brengen’. Jacobus was gehuwd met Johanna Merlée. Hij vertrok in 1742 naar Maastricht.
Chirurgijns hadden niet gestudeerd; ze waren de voorlopers van de universitair opgeleide dokters en de huisartsen.
