Al vroeg in de geschiedenis was er sprake van veldsteenovens in onze gemeente. In het archief staan er diverse genoemd, maar het is zeker dat er in de loop van de geschiedenis ook enkele veldsteenovens waren, waar verder geen schriftelijke gegevens van bekend zijn. Wel is het zeker, volgens een cijnsboek van 1456, dat er een veldsteenoven stond te ‘Verhoven aen de Biestrate’. Ook in 1551 staat er een vermelding van een Gilse steenoven: ‘een stuck heyvelt gelegen aan de Gilschen steenoven’. Vanaf 1849 werden de steenovens geregistreerd. Zo was er sprake van een veldsteenoven voor 1850 in Molenschot, die later uitgroeide tot een steenfabriek.
Ook waren er steenovens op Weilenseind in 1849, in Hulten in 1852, in Den Aard in 1858, op Weilendseind in 1879 en op Lange Reit in 1918. Zeker tot 1855 kwamen er in de vier kerkdorpen in de gemeente verschillende veldsteenovens voor. Maar met de komst van de steenfabrieken, eerst op kleine schaal, waren die niet meer nodig. De laatst bekende veldsteenoven was de oven van Alphons Segers op de Lange Reit in Gilze (1918).
